Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Καπνοί


Οι καπνοί πίπας παράγονται κυρίως στις περιοχές του Rio Grante στη Βραζιλία, στην Ιάβα, στη Σουμάτρα της Ινδονησίας, στη Ζιμπάμπουε και στο Μαλάουι της Αφρικής, όπως και στη Virginia και Κεντάκι των ΗΠΑ. Οι ποικιλίες καπνών που χρησιμοποιούνται, είναι Burley - Virginia - Kentaky - Maryland, οι οποίοι αρωματίζονται από σκούρα καπνά Latakia - Perigre, ανάλογα με τις αναμείξεις που χρησιμοποιούνται, χωρίζονται σε ολλανδικού, αγγλικού, αμερικανικού και σκανδιναβικού τύπου. Αυτές βέβαια είναι και οι κυριότερες χώρες παραγωγής καπνών πίπας.


Μερικές χρήσιμες πληροφορίες για τον καπνό. Οι ιδανικές συνθήκες διατήρησης του καπνού είναι 70% υγρασία και 18o C θερμοκρασία. Μπορούμε να διατηρήσουμε αυτές τις συνθήκες, χρησιμοποιώντας ειδικά βάζα με υγραντήρα. Για να καπνιστεί σωστά ο καπνός στην πίπα, πρέπει να μην είναι πολύ υγρός ούτε πολύ ξερός. Μερικές από τις πιο γνωστές μάρκες στην Ελλάδα είναι ο Captain Black (αμερικανικής προέλευσης και τύπου, αρκετά υγρός και χοντροκομμένος), ο Borkum Rif (σκανδιναβικής προέλευσης και τύπου, πιο λεπτά κομμένος και με φρουτώδη γεύση), Cold Block - Enrimore (αγγλικής προέλευσης και τύπου), Sandinavic Amfora (ολλανδικής προέλευσης και τύπου), στην Ευρώπη (Γερμανία - Αγγλία) και στην Αμερική.

Υπάρχουν εκτός των τυποποιημένων γεύσεων - αρωμάτων καπνών και χύμα καπνοί, όπου ο καπνιστής επιλέγει το χαρμάνι που του αρέσει, φτιάχνοντας το δικό του τύπο από διάφορους καπνούς.

Πώς να διαλέξουμε την κατάλληλη πίπα


Η εξήγηση της διαφοράς μεταξύ της ακριβής και της φθηνής πίπας, βρίσκεται στη σπανιότητα των καλών υλικών. Με μια ποικιλία από αρκετές εκατοντάδες διαφορετικών μοντέλων και παρόλο που σε αρκετές περιπτώσεις οι διαφορές ανάμεσα στα διάφορα σχήματα είναι ασήμαντες, ο μοναδικός απλός κανόνας που μπορεί να υιοθετήσει κάποιος όταν έρθει η ώρα να διαλέξει μια πίπα είναι ότι πάνω απ’ όλα πρέπει να είναι άνετη στο στόμα.

Όσο εύκολο είναι να το λέει κανείς, τόσο δύσκολο είναι να το πετύχει, γιατί η άνεση καθορίζεται κατά πολύ από το σχήμα και αυτό με τη σειρά του από το βάρος της πίπας.
Ο ιδανικός συνδυασμός πάντως είναι να διαλέξουμε ένα μοντέλο με μπολ από ξύλο ικανοποιητικής ποιότητας και λογικού βάρους και με σχήμα που να μπορεί να το ανεχτεί ο καπνιστής.

Ένα βασικό ερώτημα που απασχολεί όσους σκοπεύουν να αγοράσουν μια πίπα, είναι το αν υπάρχει ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στις ακριβές και τις φθηνές πίπες. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι θετική. Ένας επαΐων θα έλεγε πως είναι και ουσιαστική και τεράστια. Για τους αρχάριους βέβαια του είδους, οι φθηνές μπορούν να θεωρηθούν απαραίτητες. Η εξήγηση της διαφοράς μεταξύ της ακριβής και της φθηνής πίπας, βρίσκεται στη σπανιότητα των καλών υλικών. Μιλήσαμε ήδη παραπάνω για τη φύση και την προέλευση του ξύλου που χρησιμοποιείται για την κατασκευή του αντικειμένου. Άψογη θεωρείται εκείνη η πίπα που το ξύλο της είναι απόλυτα συμπαγές, με καθαρά νερά (όχι απαραιτήτως ίσια), χωρίς ρωγμές, χοντρούς ρόζους ή τρύπες από ζωύφια. Επόμενο η τιμή μιας τέτοιας πίπας να είναι σχετικά υψηλή. Βέβαια, κάποιος θα ρωτήσει εδώ εάν η ποιότητα του ξύλου έχει πρακτική σημασία. Ασφαλώς και έχει, διότι μια πίπα με άψογο ξύλο, με τη σωστή χρήση και μεταχείριση, έχει μπροστά της περισσότερο από μισό αιώνα ζωής. Και όσο παλιώνει, τόσο καλύτερα καπνίζει.

Πολλοί ρωτούν γιατί πρέπει να έχουν πολλές πίπες. Η απάντηση είναι ότι η χρήση πολλών πίπων δίνει το χρόνο στις πίπες να ξεκουραστούν, να στεγνώσουν. Μια κουρασμένη πίπα θα κάνει κακό και πικρό κάπνισμα. Οι παλαιοί και έμπειροι καπνιστές, καταλαβαίνουν αμέσως πότε μια πίπα τους είναι κουρασμένη και μια τέτοια πίπα χρειάζεται επαναγλύκανση και χρόνο να επανέλθει. Πόσες πίπες χρειάζονται; Θα έλεγα όσες πιο πολλές τόσο το καλύτερο.

Μπορεί κάποιος να αγοράσει με μίνιμουμ τα 10 τεμ. Ζητήστε από τους φίλους σας μια πίπα για δώρο, έτσι πολύ γρήγορα και οικονομικά θα ξεκινήσετε τη συλλογή σας.

Συντήρηση - καθαρισμός


Σχετικά με ορισμένες συμβουλές, όπως για παράδειγμα ότι πριν να ανάψει μια καινούρια πίπα πρέπει να μείνει βουτηγμένη σε ποτό για κάποιο χρονικό διάστημα και άλλα παρόμοια, είναι χρήσιμα μόνο εφόσον θέλουμε να καταστρέψουμε την πίπα μας με φαντασία. Μετά την απόλαυση του καπνίσματος, έρχεται η ώρα της καθαριότητας. Βασικός κανόνας είναι ότι ποτέ δεν την καθαρίζουμε ζεστή. Αφού έχει κρυώσει, βγάζουμε και καθαρίζουμε το επιστόμιο, με τα ειδικά μάκτρα που υπάρχουν γι’ αυτή τη δουλειά, από τα κατάλοιπα της καύσης του καπνού. Αν η πίπα έχει κινητό φίλτρο, απλώς το αλλάζουμε, αν έχει μεταλλικό φίλτρο το καθαρίζουμε με τη βοήθεια λίγου οινοπνεύματος. Για να καθαρίσουμε το μπολ δεν τη χτυπάμε ποτέ όπου βρούμε, αλλά πάντα χρησιμοποιούμε τα ειδικά σταχτοδοχεία με το φελλό. Τα υπολείμματα καπνού τα αφαιρούμε χρησιμοποιώντας το σκαλιστήρι.


Ένα παραμελημένο μπολ γρήγορα δίνει πικρή γεύση, καταστρέφοντας όλο το άρωμα του καπνού και μυρίζει άσχημα, ακόμα και όταν δεν είναι αναμμένη η πίπα. Ένα γρήγορο καθάρισμα του μπολ μετά από κάθε χρήση, απομακρύνει τον παραπάνω κίνδυνο.
Εκτός από το κανονικό καθάρισμα της πίπας, ένα άλλο βασικό σημείο στη συντήρησή της είναι η αφαίρεση του κάρβουνου από τα εσωτερικά τοιχώματα του μπολ. Από το πρώτο κιόλας κάπνισμα, το μπολ αρχίζει να αποκτά ένα στρώμα κάρβουνου, το οποίο αυξάνει με τα καπνίσματα. Για να το αφαιρέσουμε, χρησιμοποιούμε το ειδικό μαχαίρι που έχουν τα σκαλιστήρια, με μεγάλη προσοχή, αφήνοντας πάντα ένα στρώμα πάχους μισού χιλιοστού περίπου.

Φινίρισμα - λαιμός - φίλτρα


Το φινίρισμα είναι χαρακτηριστικό της πίπας. Έχουμε το λείο και σε πολλά χρώματα και το ανάγλυφο ή αμμοβολής φινίρισμα.
Η σχέση λαιμού και μπολ είναι πολύ σημαντικό να έχει αναλογία για σωστό κάπνισμα.
Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούμε φίλτρα με άνθρακα ή χωρίς, με πιο διαδεδομένο μέγεθος αυτό των 9 μμ.
Ένα νέο σύστημα φίλτρου είναι αυτό της υγροπαγίδας (water trap) όπου τα υγρά από το στόμα και τον καπνό συλλέγονται σε ένα θάλαμο, έτσι ο καπνός έρχεται στο στόμα στεγνός.
Όπως όλα τα συστήματα, έτσι και αυτό έχει τους fan και τους αντιπάλους του. Το σύστημα αυτό ξεκίνησε από την Αγγλία, αλλά βελτιώθηκε και εξελίχθηκε από τον Αλ. Ζαββό (Alexander) στην Ελλάδα. Σήμερα, πίπες με υγροπαγίδα εκτός από τον Alexander, παράγουν και η Αχαϊκή Amadeus και οι Αφοί Παπαδά (Fallion).

Στάδια κατασκευής καπνοσύριγγας


Όταν συλλεχθούν οι ρίζες, αποθηκεύονται σκεπασμένες και βρέχονται συνεχώς. Στη συνέχεια βράζονται 24 ώρες και μετά κόβονται σε προπλάσματα (κύβοι) από όπου θα φτιαχτεί η πίπα. Αυτό το πρώτο στάδιο παραγωγής αποτελεί ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της παραγωγής και θέλει μεγάλη εμπειρία. Εδώ ο καλός πριονιστής θα βγάλει τα κομμάτια Α’ ποιότητας με το κάθετο φίαμα (νερά).

Αμέσως μετά το κόψιμο, ακολουθεί η διαλογή των μεγεθών και ποιότητας - εδώ έχουμε την πρώτη ποιοτική διαλογή. Κατά τη διάρκεια αυτών των εργασιών, τα ρείκια βρέχονται συνεχώς με άφθονο νερό.
Στη συνέχεια αποθηκεύονται σε κλειστούς, καλά αεριζόμενους χώρους, για 6 μήνες έως 1 χρόνο.

Επόμενο στάδιο είναι η διαλογή μεγέθους (2ο στάδιο ποιοτικής διαλογής). Εδώ τα προπλάσματα χωρίζονται ανάλογα με το μέγεθός τους, για την κατασκευή πίπων συγκεκριμένου σχήματος.
Στη συνέχεια, περνάμε στη δημιουργία του μπολ (5 στάδια για τη δημιουργία του). Γενικά απαιτούνται 75 διαφορετικές εργασίες με εξειδικευμένα μηχανήματα και με το χέρι για να έχουμε μια έτοιμη πίπα.

Ένα άλλο σημαντικό κομμάτι είναι το επιστόμιο. Κατά βάση αυτό είναι εβονίτης ή βουλκανίτης (είδος σκληρού πλαστικού από καουτσούκ και θειάφι). Τα τελευταία χρόνια, οι κατασκευαστές υψηλής ποιότητας πίπων χρησιμοποιούν επιστόμια από ακρυλικό υλικό (που δεν παρουσιάζει το βασικό μειονέκτημα του εβονίτη, το άσπρισμα και επιπλέον έχει τη δυνατότητα χρωμάτων και σχεδίων).

Μια ρίζα ρεικιού είναι έτοιμη για παραγωγή πίπας στα 50 χρόνια. Η Ελλάδα είναι ακόμα ο παράδεισος του ρεικιού, βγάζοντας εξαιρετικής ποιότητες και μεγάλες ποσότητες, το οποίο εξάγεται (μια κάθετη μονάδα παραγωγής πίπων από ρείκι είναι η Αχαϊκή Α.Ε. Amadeus). Επίσης ελληνικής παραγωγής πίπες έχουμε από: Pipex (Στεφάνου), Fallion (Αφοί Παπαδά), Alexander (Ζαββός).

Ρείκι, το φημισμένο!


Το ρείκι (Erika Arborea) είναι αυτοφυές, θαμνώδες φυτό, που ευδοκιμεί στα παράλια μέρη της Μεσογείου και δεν έχει καμία σχέση με την άγριο (θαμνώδη) τριανταφυλλιά ή την κουμαριά. Πολλοί έμποροι, είτε από σκοπιμότητα είτε από άγνοια, πωλούν πίπες ρεικιού (ή όχι) λέγοντας ότι είναι τριανταφυλλιά, για να δηλώσουν υψηλή τιμή και ποιότητα. Είναι λάθος, μιας και δεν παράγονται πίπες από τριανταφυλλιά. Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούν από διάφορους πίπες από ρίζα κουμαριάς, σαν πίπες από ρείκι. Καλό είναι να τις αποφεύγετε, αφού είναι χαμηλής ποιότητας.
Τι είναι αυτό που κάνει το ρείκι ιδανικό για την κατασκευή πίπων υψηλής ποιότητας; Η αντοχή τους στις υψηλές θερμοκρασίες καύσης και η εύκολη επεξεργασία του.

Η ιστορία της πίπας


Το κάπνισμα της πίπας μας έρχεται 1500 χρόνια πριν ο Κολόμβος ανακαλύψει την Αμερική και τον καπνό (Tabacum Nicotiana) από τους Κέλτες, με βότανα και σιδερένιες ή πήλινες πίπες, βέβαια, στην αμερικάνικη ήπειρο το κάπνισμα ήταν πολύ διαδεδομένο ανάμεσα στους Ινδιάνους. Οι πρώτες ευρωπαϊκές πίπες ήταν έως τα τέλη του 18ου αιώνα φτιαγμένες από πηλό, πορσελάνη, ασήμι, οστρακίτη (περίτεχνες, πραγματικά καλλιτεχνήματα) και μεγάλες.

Το ρείκι (Briar) ήρθε στην επικαιρότητα στο τέλος του 18ου αιώνα, κατά μια εκδοχή. Από ένα Γάλλο επισκέπτη της Κορσικής, όπου, όταν του έσπασε η πίπα του από οστρακίτη, ζήτησε να του φτιάξουν μια από ντόπιο ξύλο (ρίζα ρεικιού), το αποτέλεσμα ήταν θαυμάσιο. Έτσι, πήρε ρίζες ρεικιού και τις πήγε στο Saint Claude της Γαλλίας (ορεινό χωριό με φημισμένους για την εποχή σκαλιστές ξύλου) και τα αποτελέσματα ήταν φανταστικά. Έτσι ξεκίνησε η παραγωγή πιπών από ρείκι. Μια άλλη εκδοχή είναι ότι ένας Ιταλός έμπορος έφερε στην Αγγλία ρίζες ρεικιού από τη Σικελία, την ίδια περίπου χρονική περίοδο. Μια άλλη εκδοχή είναι ότι ένας βοσκός στην κοιλάδα French Jora, ανακάλυψε τυχαία το ρείκι. Επίσης υπάρχει μια διχογνωμία στο ποιος κατασκεύασε τις πρώτες πίπες, ο F. Comoy ή ο Ol Courricu.

Τι κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα του «κακού» καπνίσματος


• Την καπνοσύριγγα δεν την καπνίζουμε συνέχεια. Την αφήνουμε να σβήσει και την
ξανά-ανάβουμε. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το ξύλο να «ξεκουράζεται», να αποβάλει
την θερμική ενέργεια και να επανέρχεται, όσο αυτό είναι δυνατό, στην αρχική του
κατάσταση (δηλαδή να κρυώνει και να συστέλλεται).

• Κατά το τέλος του καπνίσματος η καπνοσύριγγα έχει διασταλεί και συσταλθεί αρκετές
φορές. Μολονότι μπορεί να φαίνεται κρύα εξωτερικά, η μικροδομή του ξύλο δεν έχει
την αρχική της μορφή και διατηρεί παραμένουσες παραμορφώσεις λόγω της θερμικής
φόρτισης. Έτσι αν επαναληφθεί το κάπνισμα σε σύντομο χρονικό διάστημα χωρίς το
ξύλο να επανέλθει στην αρχική του μορφή το ξύλο δεν μπορεί να απορροφήσει
θερμότητα. Άρα ο καπνιστής δεν πρέπει να καπνίζει μόνο μία καπνοσύριγγα αλλά
πολλές και να αφήνει τις καπνοσύριγγες του αχρησιμοποίητες όσο το δυνατό
περισσότερο χρόνο έτσι ώστε να ξεκουράζονται και να αποβάλλουν τις θερμικές
φορτίσεις που έχουν υποστεί. Γενικά μετά από 24 ώρες έχουν επανέλθει οι
περισσότερες θερμικές παραμορφώσεις του ξύλου και η καπνοσύριγγα βρίσκεται στην
κατάλληλη κατάσταση για να καπνιστεί εκ νέου.

• Επειδή το ξύλο είναι ζωντανό υλικό απαιτεί (κατά το δυνατόν) μικρές φορτίσεις. Μία
καπνοσύριγγα είναι δυνατό να καταστραφεί άμα την καπνίζουμε συνέχεια (δηλαδή την
φορτίζουμε συνέχεια θερμικά) γιατί μπορεί οι θερμικές τάσεις να υπερβούν το όριο
ελαστικότητας του υλικού και το υλικό να μην μπορεί να επανέλθει (να συσταλθεί).

• Στην πράξη καπνίζουμε (δηλ. φορτίζουμε θερμικά) μία καπνοσύριγγα περισσότερες
από μία φορές την μέρα και την αφήνουμε να «ξεκουραστεί» (να αποβάλει την
θερμική φόρτιση και τις θερμικές διαστολές) αφήνοντάς την χωρίς να την καπνίσουμε
για μερικές ημέρες.

Προέλευση Λέξης - Καπνοσύριγγα

Ετυμολογία
καπνοσύριγγα < καπνός + σύριγγα >

Ουσιαστικό: καπνοσύριγγα

θηλυκό: η πίπα

Ο όρος καπνοσύριγγα αρχικά εντοπίστηκε σε κανονισμό μεταφοράς
πυρομαχικών. Στον κανονισμό αναφέρονταν ότι «απαγορεύεται το κάπνισμα σιγαρέτων και
καπνοσυρίγγων κατά την μεταφορά πυρομαχικών».

Τα πρώτα μας βήματα!


ΓΕΜΙΣΜΑ - ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ



* Κατ' αρχήν πρέπει να έχουμε π' όψιν μας ότι δεν γεμίζουμε μια καινούργια πίπα με το πρώτο άναμμα κατευθείαν μέχρι την κορυφή του μπολ. Τις πρώτες φορές αρχίζουμε με μικρή ποσότητα καπνού από τη βάση του μπολ και ανεβαίνουμε σταδιακά, ώστε η φωτιά να έρθει σταδιακά στο μπολ. Κατά τη διάρκεια του γεμίσματος, ρίχτε τον καπνό απαλά στο μπολ χτυπώντας ελαφρά το πολ. Την ιδανική πυκνότητα του καπνού θα την βρείτε με τον χρόνο. Ίσως χρειαστεί να πιέσετε τον καπνό. Με το ειδικό εργαλείο, εάν είναι αραιός ή να τον αραιώσετε εάν είναι πολύ πυκνός. Η ιδανική πυκνότητα είναι αυτή που δεν ρουφάμε αέρα καλά και δεν πιάνεται ο λαιμός μας ρουφώντας. Μην φοβηθείτε να χρησιμοποιήσετε σπίρτα. Η φωτιά του σπίρτου είναι ειδικά για τους νέους καπνιστές ιδανική. Γιατί ο καπνός καίγεται στην ιδανική θερμοκρασία.

* Ανάψτε την πίπα όσες φορές χρειαστεί. Ο καπνός της πίπας δεν πρέπει να καίγεται σε υψηλές θερμοκρασίες γιατί χάνουν ένα μεγάλο μέρος της γεύσης. Με τον χρόνο σχηματίζεται ένα προστατευτικό στρώμα κάρβουνου που παρεμβάλλεται. Επίσης, τον πρώτο μήνα καλό είναι να την καπνίζουμε μόνο μέσα σε κλειστούς χώρους, ώστε να μπορούμε να ελέγχουμε την θερμοκρασία της.

* Πόσες πίπες είναι απαραίτητες σ' ένα καπνιστή; Όσες θέλει και όσες "αντέχει η τσέπη του". Το μίνιμουμ είναι επτά, μια για κάθε μέρα της εβδομάδας. Και αυτό γιατί η πίπα κουράζεται και "στομώνει" με τη χρήση. Μετά από μια μέρα χρήσης είναι απαραίτητο να αερίζεται και να στεγνώνει 2-3 ημέρες. Κι ανάμεσα σε δύο καπνίσματα είναι καλό να αφήνουμε να περάσουν μερικές ώρες. Όλες οι πίπες έχουν ένα βιομηχανικό προστατευτικό στρώμα όταν τις αγοράζετε. Όσες δεν έχουν χρειάζονται ένα λεπτό στρώμα μελιού στην αρχή.

* Να ξεκινάτε πάντα με μια καθαρή, ξηρή πίπα. Μια πίπα που είναι λερωμένη με τα αποκαΐδια του χθεσινού μισοκαμμένου καπνού ή μια πίπα που δεν είχε την ευκαιρία να αναπνεύσει μετά το τελευταίο κάπνισμα, θα έχει πικρή γεύση και θα είναι τραχιά. Γι' αυτό, συνηθίστε να καθαρίζετε την πίπα σας μετά από κάθε κάπνισμα, βάλτε την πίσω στο ράφι με το επιστόμιο προς τα επάνω και αφήστε την για 24 ώρες πριν να την ανάψετε ξανά.

* Σιγουρευτείτε ότι ο καπνός σας έχει την κατάλληλη υγρασία. Εκτός του ότι μπορείτε να αγοράσετε τον καπνό σας φρέσκο σε σακουλάκι και να τον διατηρήσετε σφραγισμένο, είναι πολύ εύκολο να αφήσετε τον καπνό να γίνει πολύ ξηρός. Αυτό σημαίνει ότι θα καεί ζεστός, κάτι το οποίο δεν θεωρείται καλό για σας ή για την πίπα σας. Το ίδιο πρόβλημα μπορεί να εμφανιστεί εάν ο καπνός σας είναι πολύ υγρός. Ο υγρός καπνός είναι δύσκολο να διατηρηθεί αναμμένος, δεν θα ανάβει εύκολα, και θα προκαλέσει το σκληρότερο φύσημα, δημιουργώντας έτσι μια ζεστότερη ροή καπνού που εισέρχεται στο στόμα σας. Αυτός δεν μπορεί να είναι ένας διασκεδαστικός τρόπος να περνάτε το ελεύθερο απόγευμά σας μπροστά στο τζάκι! Οι ιδανικές συνθήκες για τον καπνό πρέπει να είναι περίπου 70% υγρασία και αποθηκευμένος στους 18 βαθμούς Κελσίου. Φυσικά, κανένας δεν μπορεί να διατηρήσει αυτά τα δύο σταθερά όλο τον καιρό.

* Να γεμίζετε την πίπα σας σωστά. Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος για το "δάγκωμα της γλώσσας". Όπως και με την μη σωστή ύγρανση, το να μην γεμίζετε την πίπα πολύ χαλαρά ή πολύ συμπυκνωμένα θα προκαλέσει το ζεστό του κάψιμο. Παρόλο που υπάρχουν αρκετοί μέθοδοι για το γέμισμα της πίπας, ο παρακάτω είναι αυτός που συνιστώ: Ξεκινήστε στάζοντας χαλαρά αρκετό καπνό για να γεμίσετε το μπολ. Τότε, χτυπήστε το μπολ με το δάχτυλό σας για να καθίσει ο καπνός. Ακολούθως, με το δάχτυλό σας ή με ένα εργαλείο ειδικό για πίπα, απαλά συμπιέστε τον καπνό κάτω μέχρι να έχει μια ικανή πυκνότητα. Επαναλάβετε δύο ή και περισσότερες φορές ή μέχρι να γεμίσει το μπολ. Τότε, ανάψτε την και απολαύστε το κάπνισμά σας. Ανάψτε την πίπα σας μόνο ε ένα ξύλινο σπίρτο ή ένα αναπτήρα αερίου. Μην χρησιμοποιείτε αναπτήρα βενζίνης γιατί αναδίδει μια χημκή μυρωδιά και μια γεύση που θα μεταφερθούν στον καπνό της πίπας σας. Το ξύλο καίγεται καθαρό, όπως και το αέριο, χωρίς μυρωδιά ή γεύση. Παρόλα αυτά, το αέριο καίγεται πιο ζεστά από ένα ξύλινο σπίρτο, έτσι ώστε θα πρέπει να είστε προσεκτικός να μην μαυρίζετε το μπολ σας. Να είστε προετοιμασμένοι να ανάβετε την πίπα σας συχνά. Για κάποιο λόγο, πολλοί καπνιστές πίπας πιστεύουν ότι είναι αρχάριος αυτός που θα χρησιμοποιήσει περισσότερα από 1-2 σπίρτα για να ανάψει την πίπα του. Χρησιμοποιούνται συχνά 10 σπίρτα ή και περισσότερα για να ανάψει μια πίπα. Έτσι, ηρεμήστε και ανάψτε την όσο συχνά χρειάζεται. Ο παρασκευαστής σπίρτων θα σας λατρέψει.

* Μην φοβάστε να χρησιμοποιείτε καθαριστικά πίπας. Πότε-πότε η πίπα σας μπορεί να "κελαρύζει" όταν καπνίζετε. Αυτό προκαλείται από την υγρασία που μαζεύεται στο κάτω μέρος του μπολ, ή στην κλίση της πίπας. Μην ανεχτείτε αυτόν τον ερεθιστικό θόρυβο ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Απλά, σκουπίστε με ένα καθαριστικό πίπας. Εναλλάσσετε τις πίπες σας. Δεν πρέπει να καπνίζετε την ίδια πίπα δύο συνεχόμενες ημέρες. Δώστε στην πίπα σας την ευκαιρία να στεγνώσει και α ξεκουραστεί. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχετε περισσότερες από μία πίπες. Φυσικά, ο οποιοσδήποτε μπορεί να έχει πολλές πίπες.

* Ποτέ μην προσπαθήσετε να διαχωρίσετε μια πίπα που είναι ακόμη ζεστή. Η θερμοκρασία κάνει το επιστόμιο να μεγαλώσει σε μέγεθος και η προσπάθειά σας να το τραβήξετε έξω από τον ξύλινο λαιμό της πίπας όταν βρίσκεται σ' αυτή την κατάσταση μπορεί να προκαλέσει ράγισμα και σπάσιμο. Αφήστε την πίπα να κρυώσει εντελώς πριν μετακινήσετε το επιστόμιο από το μπολ για καθάρισμα.

* Μην αφήνετε τις πίπες στον ήλιο και να αποφεύγετε να καπνίζετε στο αυτοκίνητο με τελείως ανοιχτό παράθυρο γιατί ο κρύος αέρας με πίεση καταστρέφει το ξύλο της πίπας που είναι θερμό. Όταν καπνίζετε μια νέα πίπα για πρώτη φορά, βάλτε ένα λεπτό στρώμα μελιού στο εσωτερικό του μπολ με το δάχτυλό σας. Αυτό θα βοηθήσει στη δημιουργία κρούστας η οποία είναι απαραίτητη για δροσερό κάπνισμα που δεν θα κάψει το μπολ σας.

* Για να επιτύχετε ύψιστη ευχαρίστηση από την πίπα σας, αφήστε τουλάχιστον 1 ώρα να ηρεμήσει και απολαύστε την. Έχετε όσο χρόνο θέλετε να προετοιμάσετε σωστά και να ανάψετε την πίπα σας... Χαλαρώστε & Απολαύστε το νέο σας ταξίδι στο κόσμο του καπνού & της καπνοσύριγγας!