Οι Διάφορες Ποικιλίες Καπνών

Virginia.
• Είναι απο τα πιο γνωστά καπνά ανά τον κόσμο. Αποτελεί μία από τις πρώτες φυτείες της Αμερικής. Πρώτα καλλιεργήθηκε στην αποικία του Jamestown, από, εισαγόμενο από την Κεντρική Αμερική, σπόρο του φυτού Nicotiana tabacum και εξαγόμενο αποκλειστικά στην Αγγλία. Η πρώτη αυτή αποικία χρωστάει πολλά στον καπνό αυτό για την επιβίωσή της. Σήμερα καλλιεργείται σε πάρα πολλά μέρη, με τις πιο ποιοτικές παραγωγές στις Βραζιλία, Ζιμπάμπουε, στην Carolina και Georgia των Ενωμένων Πολιτειών.
Ο καπνός virginia είναι γνωστός για το υψηλό περιεχόμενο σε ντεξτρόζη (ένα είδος σακχάρου) που δίνει την βασικά γλυκιά του γεύση. Το περιεχόμενο σε νικοτίνη έχει μέση τιμή περίπου 2%. Μετά τη συγκομιδή τα φύλλα κρέμονται σε αποθήκες να ξηραθούν. Ο καπνός έχει χρώματα από ζωηρό κίτρινο ως πορτοκαλί και κόκκινο και η μέθοδος επεξεργασίας του περιλαμβάνει την άντληση θερμότητας στον αεροστεγή καπνό μέσω μεταλλικών σωλήνων, για περίπου 3 – 5 μέρες. Αφού τα φύλλα αποκτήσουν κάποια υγρασία από τον αέρα πωλούνται. Ακολουθεί παλαίωση για 1 – 2 χρόνια και απομάκρυνση του σκληρών τμημάτων των φύλλων. Το τελικό στάδιο πριν τη συσκευασία είναι η ταξινόμηση κατά χρώμα και ποιότητα.
Τα καλύτερα καπνά τύπου virginia διακρίνονται για την περίπλοκη γλυκύτητα και τη φίνα φρουτώδη γεύση τους. Συχνά χρησιμοποιούνται σαν βάση ή προσθέτονται σε άλλους καπνούς και σχεδόν ποτέ δεν καπνίζονται μόνοι τους. Τα καπνά virginia αποτελούν τα σημαντικότερα συστατικά των Αγγλικών μιγμάτων καθώς και αρωματικών καπνών.

Burley.
• Η επόμενη μεγαλύτερη ποικιλία καπνών είναι τα καπνά Burley. Προέρχονται από την ποικιλία Λευκό Burley, ο οποίος θα λέγαμε ότι είναι ένα γενετικό λάθος, που ανακαλύφθηκε πρώτη από τον George Webb, ένα παραγωγό καπνού στο Brown County του Ohio, το 1864. Ο Webb είχε φυτέψει σπόρους της παλιάς ποικιλίας Burley που είχε αγοράσει από το Bracken County του Kentucky και όταν τα φυτά αναπτύχθηκαν παρατήρησε ότι ένα παράξενο, ανοιχτό χρώμα, αντί των βαθυπράσινων δενδρυλίων που περίμενε. Νομίζοντας ότι τα φυτά έχουν αρρωστήσει, τα κατέστρεψε. Όταν την επόμενη χρονιά, έχοντας έλλειψη από σπόρους, χρησιμοποίησε αυτούς που είχαν περισσέψει από την προηγούμενη, οι αγοραστές ενθουσιάστηκαν από την καινούργια ποικιλία που σύντομα έγινε ο μόνος τύπος καπνού που είναι γνωστός ως Burley.
Το ποσοστό του Burley που περιέχεται σε ένα καπνό πίπας κυμαίνεται από 10 ως 100%, ανάλογα με το χαρμάνι. Το περιεχόμενό τους σε νικοτίνη κυμαίνεται μεταξύ 1,5 και 4,5%. Σχεδόν δεν περιέχει σάκχαρα και δίνει πιο στεγνό και γεμάτο άρωμα από τα Virginia. Σημαντικές παραγωγές γίνονται στο Kentucky, στο Tennessee, στην βόρεια Carolina, στην Virginia, στο Ohio, στην Indiana και στο Missouri. Επίσης στο Μεξικό και στο Malawi. Για την επεξεργασία τους τα καπνά αφήνονται να αεριστούν σε μεγάλες ανοιχτές αποθήκες για έναν ή δύο μήνες. Ο καπνός έτσι ωριμάζει, ενώ αργότερα ταξινομείται και καθαρίζεται από τα σκληρά τμήματα των φύλλων. Το χρώμα ποικίλλει από ανοιχτό καφέ μέχρι καφεκόκκινο. Οι καπνοί πίπας με καπνά burley χωρίς προσμίξεις παρασκευάζονται από αμερικάνικες και δανέζικες εταιρίες και αποτελεί παραδοσιακά τη βάση αρκετών αρωματικών μειγμάτων, αφού έχει την ιδιότητα να απορροφά εύκολα τις διάφορες αρωματικές ουσίες που προστίθενται για αυτό το σκοπό.

Latakia.
• Είναι ο πιο γνωστός καπνός της ομάδας των “πικάντικων” καπνών. Σήμερα παράγεται κυρίως στην Κύπρο και την Συρία. Αφού τα φύλλα συλλεχθούν και στεγνώσουν στον ήλιο, κρέμονται σε κλειστές αποθήκες. Εκεί σιγοκαίουν μικρές φωτιές από ξύλο βελανιδιάς, μυρτιάς, κυπαρισσιού και πεύκου και γεμίζουν την αποθήκη με καπνό, ο οποίος επικάθεται στα φύλλα μέχρι αυτά να μαυρίσουν. Αυτό γίνεται για περίπου δύο μήνες. Το άρωμα αρέσει σε αυτούς που τον καπνίζουν αλλά όχι σε αυτούς που απλά τον μυρίζουν. Είναι ένα απαραίτητο συστατικό των παραδοσιακών Αγγλικών μειγμάτων. Το περιεχόμενο τους στο τελικό μείγμα μπορεί να ποικίλλει από πολύ λίγο ως 40 – 50%. Υπάρχουν βέβαια και μερικοί φανατικοί λάτρεις που το προτιμούν 100%. Ο καπνός είναι αρκετά δυνατός, καίγεται πολύπλοκα και έχει την τάση να ξεραίνει την γλώσσα και το λαιμό.

Perique.
• Όπως ο Latakia, έτσι και ο Perique είναι ένα ιδιαίτερο προϊόν. Παράγεται αποκλειστικά στο St. James Parish, μία μικρή περιοχή στη νότια Louisiana, στις όχθες του Mississippi. Η περιοχή αυτή είναι ιδανική για την παραγωγή της συγκεκριμένης ποικιλίας καπνού λόγω του εύφορου, μαύρου εδάφους της και του ιδιαίτερου μικροκλίματος της. Η ποικιλία Perique έχει μία παράδοση 200 χρόνων για τους απογόνους των Γάλλων αποίκων της Acadia (τμήμα της σημερινής Nova Scotia). Ο μύθος μιλά για τον Pierre Chenet που έμαθε να καλλιεργεί καπνό από τους γηγενείς ινδιάνους και βελτίωσε τη μέθοδο που από το 1820 έχει παραμείνει ίδια. Το παρατσούκλι του Pierre Chenet ήταν Perique.
Η παραγωγή είναι μικρή, περίπου 100.000 kg τον χρόνο, με συνέπεια την υψηλή του τιμή. Οι αγροί σπείρονται τον Δεκέμβριο και τα φύλλα συλλέγονται τον Ιούνιο. Κατά την εποχή ανάπτυξης του φυτού, το ανώτερό του τμήμα κόβεται, αφήνοντας περίπου 10 φύλλα στο καθένα. Έτσι στα φύλλα αυτά θα συγκεντρωθεί περισσότερη γεύση και περισσότερο περιεχόμενο σε νικοτίνη. Τα καπνά ωριμάζουν σαν αυτά της ποικιλίας Burley, αλλά για μικρότερο χρονικό διάστημα. Αργότερα συμπιέζονται για να φύγουν οι χυμοί τους και υπόκεινται σε ζύμωση. Μετά από καιρό τα φύλλα θα αεριστούν για ένα διάστημα και μετά θα ξαναστοιβαχθούν για να συνεχίσει η ζύμωση. Η διαδικασία αυτή θα διαρκέσει ένα χρόνο ή περισσότερο. Το αποτέλεσμα είναι ένας καπνός μαύρου χρώματος, με βαθύ άρωμα μεταξύ μαγειρεμένων δαμάσκηνων και σοταρισμένων μανιταριών. Το περιεχόμενο σε νικοτίνη του καπνού είναι υπερβολικό και κανείς δεν μπορεί να τον καπνίσει για περισσότερο από λίγα λεπτά. Το μεγαλύτερο ποσοστό του σε μείγματα είναι περίπου 5%. Οι μεγαλύτερες ποσότητες πωλούνται στην Αγγλία, την Αυστραλία και την Ιαπωνία.

Cavendish.
• Αποτελεί περισσότερο μία μέθοδο παρασκευής καπνού, παρά μία ποικιλία. Παρασκευάστηκε αρχικά από Αγγλικές εταιρίες. Μπορεί να παραχθεί από οποιονδήποτε καπνό, αν και κυρίως χρησιμοποιούνται τα καπνά Virginia και Burley. Οι παραδοσιακοί Αγγλικοί Cavendish παράγονται από καπνό Virginia που είναι ελαφρά αρωματισμένος και θερμαίνεται είτε με αυξημένη πίεση είτε σε χάλκινα δοχεία. Το αποτέλεσμα είναι ένα μαύρο προϊόν που έχει χάσει το φυσικό του άρωμα. Οι σημερινοί καπνοί cavendish είναι περισσότερο αρωματισμένοι από τους παλιούς. Αυτό επιτυγχάνεται όταν ο καπνός διαποτίζεται με ένα υγρό μείγμα από ζάχαρη, γλυκόριζα και άλλα αρώματα. Το άρωμα του τελικού προϊόντος ποικίλλει από κεράσι, φράουλα και βανίλια, ως σοκολάτα, whiskey, ρούμι, Ιρλανδέζικο καφέ κτλ… Ίσως ο πιο διαδεδομένος καπνός στις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής και τη Γερμανία και σίγουρα αυτός που ευχαριστεί αυτούς που βρίσκονται γύρω σας.

Oriental.
• Είναι μία ομάδα από καπνά που παράγονται στην Βόρειο-Ανατολική Ελλάδα, την Τουρκία, τη Βουλγαρία, τη Ρωσία, την Κύπρο και άλλες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου. Η Τουρκία παρέχει περίπου το 40% της παγκόσμιας παραγωγής. Το Oriental αναπτύσσεται σε λόφους, πεδιάδες, κορυφές βουνών και συχνά σε μέρη όπου δεν φυτρώνει τίποτα άλλο. Τα φτωχά, αμμώδη εδάφη είναι ιδανικά καθώς παρέχουν καλή αποχέτευση όταν βρέχει. Η βροχή είναι απαραίτητη αμέσως μετά τη φύτευση για να αναπτυχθούν οι ρίζες, αλλά έστω και μια σταγόνα βροχής μετά είναι περιττή. Η συνταγή για καλό καπνό είναι οι ηλιόλουστες, καυτές ημέρες. Για το λόγο αυτό αναπτύσσεται σε άνυδρες περιοχές όπως τα Βαλκάνια. Ενώ για άλλα καπνά το ζητούμενο είναι μεγάλα φύλλα, στην περίπτωση του Oriental συμβαίνει το αντίθετο. Οι παραγωγοί κάνουν το παν για να πάρουν μικρά φύλλα. Τα φυτά έχουν ύψος 70 – 100 cm όταν ωριμάσουν. Η συγκομιδή ξεκινά μόλις τα φύλλα αρχίσουν να ωριμάσουν και διαρκεί τέσσερις ή πέντε μήνες. Τα φύλλα περνιούνται με μεγάλες βελόνες, σχηματίζοντας αρμαθιές, και απλώνονται στον ήλιο μέχρι να αποκτήσουν ανοιχτό καφέ χρώμα. Η γεύση του oriental είναι γλυκιά και σχετικά πικάντικη, το άρωμα που δίνει θυμίζει λιβάνι και χρησιμοποιείται σε μικρές αναλογίες σε Αγγλικής προέλευσης καπνούς.

από το χρήστη desperado
- http://forum.pipeclub.gr/viewtopic.php?t=2337